مقایسه اثرات موضعی و سیستمیک تزریق اپیدورال لیدوکائین و زایلازین در سگ

چکیده هدف- هدف این مطالعه مقایسه ی اثرات تزریق اپیدورال لیدوکائین و دوز های مختلف زایلازین، برای تعیین دوز مناسب زایلازین در سگ بود. طرح- مطالعه ی تجربی حیوانات- پانزده سگ سالم از نژاد مخلوط روش تحقیق- آزمایش ها با روش دو سر کور انجام شد. بعد از تزریق لیدوکائین 2 درصد به حجم 1 میلی لیتر در زیر پوست ناحیه کمری – خاجی جهت بی حسی موضعی، 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم زایلازین 2 درصد، 5/2 میلی گرم بر کیلوگرم لیدوکائین 2 درصد، 1/0 میلی گرم بر کیلوگرم زایلازین 2 درصد در سه گروه تزریق شد. ضربان قلب، تعداد تنفس، دمای مقعد، ارزیابی واکنش به درد حرکتی و بلوک حرکتی در زمان قبل و بعد (5، 10، 20، 30، 40 و 50) دقیقه پس از تزریق اپیدورال دارو ها ثبت شد. نتایج- تفاوت معنی داری در تعداد تنفس بعد از تزریق اپیدورال بین گروه های مختلف از لحاظ آماری وجود داشت( p value< 0.05). حداکثر میزان تعداد تنفس در گروه تزریقی 5/2 میلی گرم بر کیلوگرم لیدوکائین 2 درصد و حداقل میزان تنفس در گروه تزریقی 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم بود.تفاوت معنی داری بین تعدادضربان قلب و دمای مقعدی بین گروه ها وجود نداشت( p value> 0.05). تفاوت معنی دارای برای بلوک حرکتی در دقایق 5، 30، 40 و 50 ، و برای واکنش به درد در دقایق 40 و 50 بعد از تزریق اپیدورال بین گروه های مختلف وجود داشت. تفاوت معنی داری در سایر دقایق مشاهده نشد. نتیجه گیری و کاربرد بالینی- تزریق اپیدورال زایلازین برای مدیریت درد در اندام های حرکتی تحتانی می تواند قابل توجه باشد. کلمات کلیدی: تزریق اپیدورال، لیدوکائین، زایلازین، سگ